Soms is een achteruitgang een vooruitgang!
Sinds de scolioseoperatie, deze maand inmiddels 4 jaar geleden kon Marilou niet meer zelfstandig zitten in haar heerlijke zitbad.
We dachten de oplossing gevonden te hebben in een speciale badorthese in zijn geheel gegoten naar de nieuwe rug van Marilou.
Door medicatie werd Marilou zwaarder en zwaarder. We tilden haar via een loopvest in bad, niet prettig al haar gewicht op haar schaamstreek!
Dit kon niet meer maar de oplossing was ook niet simpel. Douchen gaat ivm de aanvallen niet dus al die voorzieningen vielen af!
Na lang zoeken dacht ik de oplossing gevonden te hebben: het instapbad Terschelling. Nu nog uitleggen aan de WMO waarom dit de enige echte goedkoopst adequate oplossing voor Marilou kon zijn.
Er kwam een passing, daarna werden wij nog enthousiaster maar wat het effect van de waterdruk zou zijn was nog spannend en konden wij natuurlijk niet testen. Daarnaast hoe zou Marilou die grote in-en uitstap kunnen maken.
Zouden we een wig in de vloer maken, een losse vlonder ervoor? We hebben puur op vertrouwen in Marilou niets gedaan en het bad zouden we toch zo op de vloer gaan plaatsen.
Maar alle wanden en de vloer moesten worden aangepast voor dit bad. Daarnaast omdat Marilou baddert en slaapt in onze garage. Omdat onze garage buiten ons huis staat en omdat het er altijd koud en vochtig is kozen we nu voor vloerverwarming!
En toen we voor het 2 cm verlagen van de betonvloer toch de hele kamer leeg moesten halen ivm het stof ook maar besloten alle muren, plafonds en kozijnen te verven.
Maar waar lieten we Marilou? De caravan in de tuin bleek de oplossing het was tenslotte maar voor een paar dagen, het werden uiteindelijk bijna twee weken!!
Natuurlijk ging de verbouwing weer op de Wiertz manier waar 11 jaar geleden de garagemuur tot drie keer instortte stond er dit keer drie keer een afgekeurd bad.
Het eerste bad werd technisch afgekeurd, het tweede bad cosmetisch en het derde bad bestond uit nog meer deuken!
Maar er ging meer mis, de muurtegels werden in de verkeerde kleur gebracht en bleken er op de vierde dag te weinig te zijn. De speciale uitrekbare zwanenhals paste niet op de bestelde kraan. De badkamerkast bleek in de weg te hangen. De met spoed bestelde wasbak had de koerier in stukken laten vallen. De tweede wasbak kwam te laat. Een Ikea wastafel leek uitkomst te bieden maar kon niet zonder onderkast aan de muur. De grote bestelde spiegel paste ,door het uitzwenken van de kraan, niet achter de wastafel ach de lijst werd steeds groter. Pech op pech!
Een ding ging echt niet goed want Marilou begon enigszins te ruiken na al die dagen zonder goede badderbeurt!
Daar had onze meelevende aannemer een oplossing voor, het instapbad werd vanuit de tuin zo op het net gestorte beton geplaatst en alles provisorisch aangesloten. Wat genoot Marilou van haar eerste echte bad zonder pijn van de tillift! Maar al gelijk werd ons duidelijk dat we iets te licht gedacht hadden over het in- en uitstappen. Marilou was heel bang en op de tweede badderavond kreeg zij een epilepsieaanval van angst toen ik alleen nog maar de deur opende. Een tweede epilepsiecluster zo kort na elkaar icm de verbouwing was geen fijne!
Ik heb er een nacht slecht van geslapen, hoe nu verder? Zonder de medewerking van Marilou bij het uit- en instappen zouden we toch weer naar het tilvest moeten gaan grijpen!
Gelukkig vorderden de bouwactiviteiten gestaag en zagen we onze plannen opbloeien tot een praktisch en mooi (roze) geheel!
En weer dankzij het doorzettingsvermogen van onze PGB-hulpen en onze Fysio snapt Lou al na een paar dagen wat er van haar verwacht wordt om van haar heerlijke bad te kunnen genieten.
Ze stapt met waterschoenen aan (voor meer grip!) het bad zo in. En onder aanmoediging maakt zij koud en nat ook de grote stap uit het bad.
Trotse ouders hier hoor!!
Wat een plezier beleven we nu al een week met z’n allen van Marilou haar nieuwe bad/slaapkamer!
Niet de grootste kamer met haar afmeting van 7 bij 2,5 maar wel de gezelligste kamer van ons huis!
