Mijn zusje heeft weer een stukje geschreven voor mijn blog:
Vandaag, 27 oktober, ben ik (Dolores) vroeg naar mijn moeder gegaan. Zoals jullie hebben gelezen was het gister niet goed met haar. Toen ik aankwam ging het tot mijn gelukkige verbazing een stuk beter!
Ze keek niet meer met pijn uit haar ogen en ook de pijnscheuten waren aanzienlijk verminderd.
Ze had een katheter gekregen en vertelde dat het sinds die tijd een stuk beter is gegaan. Ook was er een verpleegkundige langsgekomen met een vragenlijst voor het ‘pijnteam’. De verpleegkundige kwam later vertellen dat de fysiotherapeut vandaag nog langs zou komen. Ik heb een tijdje huiswerk gemaakt en mijn moeder heeft een tijdje kunnen rusten. Ze viel tussendoor in slaap en kon door alle pijnstillers haar ogen moeilijk open houden. Ze gaf zelf aan dat ze erg duf was. Tegen de middag kwamen mijn zus en vader ook langs. Mijn vader had een afspraak met de arts om te bespreken hoe alles tot nu toe is gegaan en wat er verder gaat gebeuren. Ook zouden we nog iets te horen krijgen van het pijnteam. Uiteindelijk hebben we tot half 5/5 uur gewacht en was de arts nog niet langs geweest. Van het pijnteam hebben we ook niks meer gehoord. Wel is de fysiotherapeut langs geweest en heeft ze samen met mijn moeder een rondje door de kamer gelopen. Dat vond mijn moeder erg fijn, omdat ze weer even uit bed was. Ook ik vond het heel fijn om te zien dat mijn moeder weer even uit bed was en dat de pijn dus zodanig verminderd was dat ze weer dingen zelf kon.
Tussen half 5 en 5 uur zijn mijn vader en ik naar huis gegaan. Soraya was al eerder weg gegaan, omdat ze moest trainen. Thuis hebben we wat gegeten en even gezeten en nagepraat. We waren boos dat de arts niks van zich had laten horen en dat we van het pijnteam ook niks hadden gehoord. Nu weten we dus nog niet waar we aan toe zijn en wat er gaat gebeuren. Gaan ze nog onderzoeken doen? Waar kwam die pijn vandaan? Waarom kwam de arts niet opdagen…
Rond half 6 stond een collega van mijn moeder aan de deur, ze had mij al geappt dat ze langs wilde gaan. Samen met haar ben ik op de scooter weer naar het ziekenhuis gereden, mijn vader zou later met de bus ook komen. Eenmaal daar ben ik een verpleegkundige gaan zoeken, omdat ik het nummer van de arts wilde, of op zijn minst een nieuwe afspraak. Het duurde even voordat ik goed geholpen werd, maar uiteindelijk is er een verpleegkundige naar de kamer van mijn moeder gekomen. We hebben het hele verhaal verteld en gezegd dat er al een aantal dingen mis zijn gegaan waardoor we nu toch best boos zijn.. Ze begreep het helemaal en vond het ook raar dat de arts niet meer is langsgekomen. Ze heeft mijn telefoonnummer opgeschreven en zei dat ze zou zorgen dat ik door de arts die er morgen is gebeld zou worden. Zo niet, dan zou ze diegene zelf op zijn/haar flikker geven.
Ondertussen was er nog een andere collega van mijn moeder langsgekomen. Ze had een hele mooie orchidee meegenomen en kwam op bezoek omdat ze bezorgd was om mama. Dat vond ik heel lief!
Nadat we de afspraak hebben gemaakt met de verpleegkundige dat de arts mij morgen gaat bellen zijn we naar huis gegaan. Thuis hebben we wat opgeruimd en nu gaan we de woonkamer leeghalen om te verven en een nieuwe vloer te leggen.
Tot morgen.