Vorige week hebben we een kijkje genomen in Efeze. Deze week reizen we af naar Egypte, waar een klein eiland speciaal is aangelegd voor een toren. Deze bijzondere toren wordt de Pharos van Alexandrië genoemd. Het is de eerste vuurtoren die gebouwd is.
Omdat de kust van Egypte niet was afgebakend, deed de toren overdag zijn dienst als baken, en vanaf de eerste eeuw voor Christus als vuurtoren. Opdrachtgever voor het bouwen van de vuurtoren was de hellenistische koning van Egypte, Ptolemaeus l Soter l.
De toren moet een beetje hebben doen denken aan een fort. De toren werd omringd door hoge muren en de onderste verdieping alleen al zou zo’n 300 kamers hebben geteld. De kamers werden hoogstwaarschijnlijk niet allemaal door soldaten benut: een groot deel ervan werd waarschijnlijk gebruikt voor opslag.
Het was de grootste vuurtoren van de oudheid. Het bestond uit wit natuursteen en wit marmer, opgetrokken in drie verdiepingen. Een vierkante basis, daarboven een achthoekige constructie en helemaal boven op een ronde bekroning. Overdag werd het zonlicht door een grote spiegel over de zee gekaatst, dit zorgde dus voor een signaal naar schippers toe, dat ze bij het vaste land waren. Over hoe het ’s nachts ging, is men nog niet zeker over. Over de brandstof voor het licht wordt er gesproken over houtvuur, vet of olie, of zelfs elektriciteit.
Volgens Arabische en Europese reisverhalen werd de toren gebruikt tot ongeveer het jaar 1375. Daarna kwam er een zware aardbeving die het bovenste gedeelte van de toren verwoestte. Na deze aardbeving is het niet meer opgebouwd, en heeft het kunstwerk dus de functie als vuurtoren verloren.
Citadel van Qaitbay
In 1996 hebben duikers gezocht bij het eilandje. Ze vonden brokstukken graniet op de bodem van de zee van 75 ton in gewicht. Zeer waarschijnlijk van het bovenste gedeelte van de Pharos van Alexandrië. De restanten van het wereldwonder werden gebruikt om een nieuw bouwwerk te laten verrijzen: de citadel van Qaitbay.
Wat moeten de zeelieden hebben opgekeken toen ze de haven naderden, en daar, een voor die tijd, gigantisch bouwwerk hebben gezien. Iedereen wilde wel even een glimp opvangen van het kunstwerk. Mede hierdoor is Alexandrië welvarend geworden.
Volgende week hebben we voor jullie weer een nieuw wereldwonder, Tot volgende week!